Rozdział 5

Gdy już mocno się ściemniło Edward zatrzymał się i zerknął na Bellę. Wyglądała na zmęczoną.
- Robimy postój. - Oznajmił.
Elfka odetchnęła z ulgą.
- Wreszcie. - Mruknęła i usiadła na ziemi. - Chociaż wolałabym nocować w mieście.
- Jutro dotrzemy do jakiegoś miasteczka, ale dzisiaj korzystamy z łona natury.
- Nie łono natury mi przeszkadza, tylko coś innego. - Zwinęła się w kłębek i zamknęła oczy.
Wampir wzruszył ramionami. Chodziło jej o mnie?- Twoje fochy to już nie mój problem. – Mruknął po chwili.
Nie odpowiedziała. Oddychała spokojnie i miarowo, więc Edward stwierdził, że dziewczyna zasnęła.
Położył się jakiś metr od elfki i podłożył sobie ręce pod głowę. Przez dłuższy czas wpatrywał się w korony drzew. Po dłuższym czasie Bella pociągnęła cichutko nosem. Spojrzał w jej stronę. Oczy nadal miała zamknięte, lecz na jej policzku błyszczała mała, samotna łza. Nie wiedzieć czemu, Edward poczuł wyrzuty sumienia i smutek.
- Bello? - Szepnął. Nie zareagowała. Przysunął się troszeczkę bliżej i najdelikatniej jak potrafił starł z jej twarzy słoną kropelkę. Na szczęście się nie obudziła. Co ja wyprawiam?! pomyślał, zaskoczony swoim zachowaniem.  Mam ją zaprowadzić do Voltery. Dlaczego się o nią tak troszczę? przyjrzał się uważnie śpiącej Belli. Dziewczyna miała smutnawy wyraz twarzy. Westchnęła przez sen.
- Nie rób tego... - Wymamrotała nadal śpiąc. - Błagam... Nie rób im nic złego. - Zadrżała.
Ciekawe. Mówi przez sen.- Zostaw ich, Aro! Nie!!! - Krzyknęła cicho i otworzyła szeroko oczy.
Podniosła się i rozejrzała wokoło. Oddychała szybko i nieco spazmatycznie. Miedzianowłosy również się podniósł, po czym złapał ją za ramię i spojrzał w czekoladowe oczy Belli.
- Spokojnie. Jesteś bezpieczna. - Powiedział łagodnie. Nie miał pojęcia, dlaczego to powiedział. Bella zmarszczyła czoło.
- Z tobą to raczej niemożliwe. - Stwierdziła. W jej głosie pobrzmiewał smutek. Zepchnęła jego dłoń ze swojego ramienia i wróciła do pozycji leżącej, lecz przy okazji odwróciła się do Edwarda plecami.
Chłopak znowu poczuł się idiotycznie. Miała rację. Po raz kolejny.
Oparł się o pień jakiegoś drzewa. Czekał, aż elfka zaśnie. Chciał się trochę od niej oddalić i przemyśleć pewne rzeczy. Między innymi swoje własne zachowanie.
***
Samotny spacer podziałał na niego orzeźwiająco. Obecność pięknej i niezależnej elki była… Dekoncentrująca…
Muszę się wziąć w garść. Ona dziwnie na mnie działa.Westchnął i zawrócił do Belli.
Ale gdy dotarł na miejsce… Dziewczyny nie było. Przecież czuję jej zapach!, pomyślał spanikowany wampir. Rozejrzał się dookoła. Czy coś jej się stało?
Nie chciał się przyznać sam przed sobą, że jego uczucia w stosunku do tej dziewczyny były coraz cieplejsze…
W końcu spojrzał w górę… i tam czekało na niego kolejne zaskoczenie… Edward zamarł do tego stopnia, że przypominał posąg, tak samo, jak wpatrujące się w niego stworzenie…
 ***
Przepraszam, że tak mało, ale chciałam Was trochę potrzymać w niepewności   3:D hehe, sorka, nie mogłam się powstrzymać  ;p
Jak sądzicie, co się stało z elfką i co, lub kogo, zobaczył Edward? Sądzę, że będzie czekało Was kolejne zaskoczenie…

Ale i tak wysilcie mózgownice!
Papa ^^

 Ps. Strasznie się cieszę, że tak się Wam podoba ten blog, ale mam oprócz niego 2 inne do ogarnięcia. Dobra, sama sobie tak zadałam, bo nie mogłam się powstrzymać, ale teraz nie mogę pisać tak często. Mój laptopik na którym siedziałam i pisałam całe wieczory nadal nie naprawiony. Nadal piszę na rodzinnym Notebooku i moja mama nie daje mi go na dłużej niż 2, 3 godzinki dziennie. A moje tempo pisania nie jest zbyt szybkie.

Więc, błagam, (SZCZEGÓLNIE Katherinę53503) nie ,,groźcie’’ mi  ;) Zwłaszcza spamami, Katherinko, moje słońce. Dodaję nocie zwykle w weekend co tydzień lub 2. I BASTA.

Ale i tak Was kocham ;p Nawet jak mi grozicie   ^^
 Czekam na Wasze komentarze! ^^  :D   ;p

Wasza Paulineee

3:D